Picture Perfect

En toen was het alweer donderdag en moet Akari nuchter blijven tot hij onder narcose mocht voor de foto om 16.10u. Geen hersenwerkjes, geen botjes, geen ontbijt, geen beloningsbrokjes tijdens het wandelen.. Akari vindt t allemaal prima, Brisk vindt t te belachelijk voor woorden dat hij de snoepjes die hij echt zeker weten verdient heeft tijdens het wandelen niet krijgt… Maar het is zijn wel lange saaie uren om te wachten tot het tijd is om naar de DA te rijden zo want Akari staat nog op rust natuurlijk dus ander tijdverdrijf is er niet. Hij ging gelukkig prima onder narcose, blijft toch een spannend iets en het is echt niet leuk om je dier zo achter te moeten laten en de behandelkamer te moeten verlaten maar ja, de foto’s moeten nou eenmaal gemaakt worden. 3u later konden we hem weer meenemen ook al was hij toen nog behoorlijk aan het wankelen dus we hebben de auto maar even voorgereden voor onze hoogheid.
 
De foto’s lieten een goede knie en goede heupen zien. Geen artrose en geen OCD in de knie! Opluchting! Oftewel banden & meniscus blijven over maar daar gaan we nu iig niets aan / mee doen. Wel gaat de internist Martine Carrière nog even verder met Akari. Ze hebben uitgebreid over Akari gesproken en een plan opgesteld van dingen die ze stapsgewijs willen uitsluiten dus er is bloed afgenomen wat onderzocht gaat worden en ik had ontlasting meegenomen om te laten onderzoeken. Erg grappig, ontlasting zat in een speciaal daarvoor bestemd buisje maar ik had dat voor de zekerheid ook in zo’n mooi bruin poepzakje met handvatten gedaan. Dus ik zeg tegen de receptioniste dat ik ontlasting moet afgeven en reik haar het zakje aan waarop zij direct achteruit deinst met een vies gezicht! Hahahaha, zij wist natuurlijk niet dat er een dicht buisje met inhoud inzat en dacht een vol poepzakje met ontlasting te krijgen, misschien nog warm ook. Dolkomisch! Ze slaakte een zucht van verlichting toen ik zei dat het zakje gewoon ‘voor het geval dat’ om het buisje zat.
Over een week krijg ik alle onderzoeksuitslagen te horen waarschijnlijk.
 
Waarom intern verder kijken bij Akari? Omdat hij een aantal kleine dingen heeft die net niet kloppen zoals te veel & te vaak ontlasting, te breiig, zn vacht is niet oké, hij heeft snel dorst enz. Hij heeft een hele dikke blaasontsteking gehad & heeft atopie (hooikoorts). Het totaal plaatje klopt niet en als er van binnen (darmen / organen) iets net niet goed is zou dat absoluut zn weerslag kunnen hebben op de kwaliteit van zn banden, pezen & kraakbeen en botstructuur & gewrichten. Ook dat willen we dus uitsluiten voor de zekerheid. Bij mn eigen DA krijg ik geen gehoor (komt wel goed) bij het melden van schijnbaar los van elkaar staande kleine dingetjes maar Carrière heeft gelukkig ook iets van ‘er klopt iets niet en ik wil weten wat’. Vandaar dat het toch meegenomen wordt, de hond in zn geheel wordt onderzocht.
 
Tja, en dan de hamvraag: wat ga ik nu met Akari doen? Een vraag waar ik het antwoord natuurlijk zelf op zou kunnen geven oftewel blijven doen wat we nu doen is het beste… Zijn antwoord was: Rust, rechtlijnig bewegen, aan de lijn houden, geen onverwachte & plotselinge bewegingen & bochten enz enz. Hoe lang dan nog? Ja….
De negen weken hebben niet geholpen. Nee, maar hebben het ook niet slechter gemaakt. Dat klopt. Dus? Pfffff lastig. Rust zou kunnen helpen maar het zou ook helemaal niet kunnen helpen… Strikt rust houden mag, aan de lijn lopen en rechtlijnig bewegen mag, alle andere honden ontwijken enz, maar voor hoelang? Een maand, een jaar, 10 jaar? Ja, de rest van zijn leven rust & rechtlijnig bewegen zal het minst pijnlijk voor hem zijn. Maar ik wil dat hij hond is en geniet van zijn leven. Als ik dan over 3 jaar afscheid van hem met nemen dan is dat zo. Beter dan de komende 12 jaar in een gouden kooitje & aan de riem zonder sociale contacten. Dat vindt ik geen kwalitatief leven voor levenslustig, actief, uitbundig maf Akari. Dat wil ik hem echt niet aandoen. Dus wat is wijsheid? Nou, laat hem dan maar hond zijn zegt de DA.
 
Ik voel me iig opgelucht dat hij niet geopereerd hoeft te worden (dat zou weer allerlei nieuwe onzekerheden brengen) maar zn knie is en blijft niet goed. Voelt een beetje als iemand met ingescheurde enkelbanden door laten voetballen totdat de enkelbanden compleet doorgescheurd zijn en dan gaan we er pas wat aan doen.. Ik voel me er niet prettig bij maar dit is waar we het mee moeten doen. Dus hoe nu verder? Snotje lekker zotje laten zijn, rustig opbouwen en kijken waar of wanneer het schip strand. Nu krijgt hij iig nog even rust ivm het geruk en getrek aan zn poot, daar had hij merkbaar last van na de controle dinsdag, en ivm de narcose van vandaag.
Ik zal het rustig moeten gaan opbouwen, goed naar hem blijven bekijken en keuzes maken.
Hartstikke lastig want waar leg je de grens en wat is acceptabel…. Geen idee, dat moet ik gaan ondervinden en beleven. Mag hij naar de schapen, behendigheid doen, achter ballen aanrennen en spelen met zn vriendjes? Van de DA mag alles. Als we niet kiezen voor rust maar kiezen om hem volledig hond te laten zijn dan zijn er dus ook geen restricties.
 
Ik denk dat ik ervoor kies om er eerst naartoe werken dat Akari in en rond huis weer een ‘normaal’ leven kan gaan leiden qua uitlaten, spelen en fietsen enzo en lekker naar het bos te gaan en hem te leren zwemmen. Als dat (relatief) goed gaat dan kan ik altijd nog besluiten om de piekbelasting op te voeren door naar de schaapjes te gaan en evt behendigheid te gaan doen. Maar dat zijn extraatjes, kwaliteit van leven is elke dag van de week en niet een paar uur in de week.
 
En zn knie dan? Daar is en blijft iets niet goed mee. Heeft het geen toegevoegde waarde om uit te zoeken wat het is, banden of meniscus? Of een second opinion?
Niet nodig denk ik, dat hebben we dinsdag al uitgebreid besproken. Verder onderzoeken of ergens anders opnieuw laten onderzoeken dan komen we uit op het maken van een MRI of een scan. Een kijkoperatie en dan meteen opperen zou dan een betere optie zijn, dan zijn we voordeliger uit en je weet nog beter wat er in die knie te zien is. MRI is echt duur, bijna €600 en als we dan constateren dat het de banden en / of meniscus is dan weten we dat zeker maar dan gaan we nog steeds niet opereren nu. Omdat de revalidatie gedoemd is tot mislukken staat het vóór de operatie al vast dat zijn kwaal door de operatie verergert. En dat kan nooit de bedoeling van opereren zijn! Keiharde feiten waar de DA en ik het 100% over eens zijn. Dus dat hij slechter wordt van een operatie aan banden en / of meniscus staat vast. Of hij nu, zonder operatie en zonder precies te weten wat er beschadigd is, slechter gaat worden staat NIET vast. Deze keus is niet moeilijk. En door uitsluitsel van wat we nu gedaan hebben komen we ook uit op banden en / of meniscus.
Dus verspild geld om, op dit moment, verder onderzoek te doen. En wat doe ik Akari dan aan? Ook hij heeft ff genoeg gehad. We gaan het nu eerst even rustig laten bezinken allemaal en wachten op de uitslagen van de onderzoeken. Brengt dat rust of nog meer onzekerheid en onrust? Time will tell….