En dan spat de droom uiteen….

Gisteren, maandag 20 januari 2014, is er een heupfoto gemaakt van Akari bij Delta Dierenartsen hier in Dronten. De uitslag was niet goed, Akari heeft HD…
De foto is doorgestuurd naar Utrecht voor verdere beoordeling en daar zullen we nog meer info van krijgen maar dat Akari HD heeft staat vast. Er mag met hem om deze reden dan ook niet gefokt worden want HD is erfelijk. Als je meer info wilt over HD neem dan hier even een kijkje, een kort, bondig en duidelijk artikel over HD. Ook deze pagina geeft kort en bondig duidelijke informatie.
Maar hoe komt Akari aan HD? Zijn ouders zijn beide HD A! Tja, erfelijke pech dus. Dat ouders goede heupen hebben wil niet zeggen dat ze geen drager kunnen zijn en geen HD kunnen vererfen. En er zijn geen testen om te zien of een hond drager is. Dus hoe voorzichtig de fokker ook is en hoe goed de puppykoper haar huiswerk ook doet, een stamboom is eenvoudigweg geen garantie voor gezondheid. Shit happens. Maar onze droom is uiteen gespat… De onbezorgde toekomst vol met leuke activiteiten is weg. Keihard maar waar. Eindeloze wandelingen, onbekommerd spelen met andere honden, touwtje trekken, schaapjes enz enz. Allemaal dingen waar Akari (en ik dus ook) ontzettend van geniet en waar hij vol overgave vol voor gaat, het zou allemaal wel eens verleden tijd kunnen zijn. En mijn behendigheidsdroom met Akari is voorbij voordat hij begonnen is. BALEN!!!

Het eerste jaar van een pup is heel belangrijk, lichamelijke groei, geestelijke ontwikkeling enz. Als baas heb je een grote verantwoordelijkheid voor de ontwikkeling van pup naar hond. Je moet met veel dingen rekening houden en de hond veel leren en laten ervaren maar ook beperken. Naarmate het eerste jaar vordert wordt het onbezorgder en kan je als baas zijnde de teugels steeds verder laten vieren. Of niet dus als je jonge hond HD blijkt te hebben… De toekomst zal alles behalve ‘onbezorgd’ zijn.
Hoe nu verder? Ik weet het eerlijk gezegd niet. Met vallen en opstaan zullen we samen moeten ervaren en leren wat goed is voor Akari en wat niet.

Waarom hebben we die heupfoto laten maken? Van kleine pup af aan vond ik dat Akari nogal wiebelend liep met zn achterhand en hij huppelde regelmatig een beetje. Vreemd, maar een pup moet zn lichaam nog leren beheersen en hij moet nog volledige coördinatie krijgen. Dus ik maakte me nog niet veel zorgen. Het werd in de loop der tijd iets minder maar het overdreven heupwiegen bij het lopen bleef en ook de huppels met de achterhand bleven. Hij beweegt zijn achterhand als geheel zeg maar in plaats van dat hij de afzonderlijke delen apart gebruikt. Er zijn ook periodes dat alles goed leek. Maar het bleef knagen bij mij en bij elk puppyconsult heb ik er dan ook melding van gemaakt. De puppyconsulente constateerde dat, op één consult na (consult 2), zijn rechterachterpoot dikker was dan zijn linker. Beter ontwikkeld. Bij de laatste 3 consulten piepte Akari als ze zijn achterpoten strekte. Geen goed teken. Dus afgelopen vrijdag (laatste puppyconsult) heeft ze de dierenarts erbij geroepen en die heeft Akari ook onderzocht. Akari is zeer goed bespierd, wat het onderzoek van de DA bemoeilijkte, maar ook zij had een gevoel van ‘hier klopt iets niet’ en mede door mijn observering qua bewegen van Akari hebben we besloten om voor de zekerheid een heupfoto te maken. Die is dus gisteren genomen. HD. Niet de doodstraf maar wel levenslang en dat heeft vrolijk, uitbundig, levensgenietend Akari niet verdiend. Een keiharde klap in mijn gezicht, maar wel de realiteit. Dit is waar we nu staan… Wordt vervolgd!