Het was vandaag lekker weer dus ik ben met Akari naar het bos geweest. Brisk heeft gisteravond treibball training gehad dus die mocht van zijn welverdiende rust genieten en bleef thuis. Het was voor Akari de 2e keer dat we naar het bos gingen, de vorige keer was hij 15 weken oud. Nu is hij ouder en konden we echt een klein wandelingetje gaan maken. Echt ontspannen is een boswandeling nog niet voor Akari, hij was behoorlijk op zijn hoede. Overal geluiden en weinig zicht, da’s niet zijn ding. We liepen een andere route dan vorige keer dus alles was in eerste instantie nieuw voor hem. Bij de eerste brug (met kippengaas op de grond) twijfelde hij en zocht naar een andere mogelijkheid om naar de andere kant te kunnen komen. Dus ik heb hem aan de riem gedaan en heel rustig zijn we de brug over gegaan. De volgende brug had geen kippengaas op de planken en die brug ging hij dan ook probleemloos over. Verder lopend kwamen we bij een stuk waar we al eerder geweest waren en dat herkende hij direct. Daar zijn we over de relatief steile wiebelende brug met kippengaas op de planken gelopen en dat was bekend terrein voor hem dus dat ging moeiteloos. Wel aan de riem want de railing is nogal open aan de onderkant en ik wil niet dat hij van die brug afkukelt. Meteen weer omgekeerd en terug de brug over.
Daar kwam net een jonge labrador teef (7 mnd) aan en zij en Akari hebben zich heerlijk vermaakt. Stelletje wildebrassen! En een labrador is geen labrador als die het water niet opzoekt dus voordat Akari het goed en wel in de gaten had lag hij in het water! En hij was zo druk met zn vriendinnetje dat hij het nauwelijks in de gaten had. Wat hebben die lopen dollen samen zeg, erg leuk. Toen kwam er ook nog een grote witte herder aan en dat was helemaal oké. Toen zijn we verder gelopen, kon hij even de opwinding eruit rennen en bijkomen. Toen we een eindje verder langs het water gelopen hadden kwam er een leonberger aan. Hij leek rustig maar Akari vond het helemaal niets. De eigenaar had al een paar keer gefloten voordat die hond echt bij ons was maar hij luisterde niet. Helaas vond die eigenaar dat geen probleem want zij bleef staan waar ze stond, ver weg. Hij had ondertussen Akari in de gaten en ging daarheen. Akari rende weg, hond erachter aan. Akari rende nog verder weg, hond begon het leuk te vinden en bleef achter Akari aanlopen in een drafje. Lekker dan want die zwakzinnige bazin bleef gewoon staan en ondernam geen enkele aktie. En ik er maar erachteraan rennen, zag het al gebeuren dat ik het hele bos door kon rennen en arme Akari maar in de stress pfffff. Akari was echter veel sneller dan die slome leonberger en hij reageerde als ik zijn naam riep dus we hadden contact. Hij wilde graag naar me toe maar durfde niet langs dat monster heen. Ik ben schuin weg gaan rennen dus op een gegeven moment had Akari ruimte genoeg om naar mij toe rennen. Toen kwam hij al snel tot rust. En die eigenaar van die leonberger stond nog steeds waar ze stond, had geen stap verzet om haar hond tot de orde te roepen of iets dergelijks want ‘hij doet toch niets’…. En bedankt. Het is gelukkig goed afgelopen maar het was echt niet leuk. Ik kan wel verbazingwekkend goed sprinten, komen de behendigheidslessen toch nog van pas!