browser icon
You are using an insecure version of your web browser. Please update your browser!
Using an outdated browser makes your computer unsafe. For a safer, faster, more enjoyable user experience, please update your browser today or try a newer browser.

Bezigheidstherapie 3 & Controle

Posted by on Saturday 22 February 2014

En weer een week voorbij!

image

Meneertje Akari vindt het bedenken van hersenwerkjes zelf ook wel leuk. Ik vindt dat minder leuk, ook al moet ik er stiekem wel om lachen, maar ze zijn niet allemaal even goed voor zijn knie… Bij het uit krijgen van mn slof bijvoorbeeld kan hij zich in behoorlijk vreemde bochten wringen. En het mandje waar tegenwoordig bijna geen speelgoed meer inzit (veel is tijdelijk opgeborgen) is zelf ook woest aantrekkelijk! Om van de rest van alle terugkerende puppyfratsen maar niet te spreken.. De meest onmogelijke dingen pakt / jat hij en neemt vervolgens beentjes.. Hij denkt dat voor de dingen die hij ‘vroeger’ niet mocht maar een tijdelijk verbod gold. En dat verbod is dus nu niet meer van toepassing.. Wel dus Akari!

image

De allergrootste breinbreker is echter een Franse Bulldog. Akari had die nog nooit van dichtbij gezien en wist echt niet wat hij zag! Hij is ruim 10 minuten op onderzoek geweest, heeft geprobeerd het ‘ding’ van alle kanten te bekijken (was niet makkelijk want de alien draaide mee), snuffelen, pootje voorzichtig ernaartoe, pootje erop, kijken van afstand, iets dichterbij, even nadenken op afstand… Hij heeft nog steeds geen idee wat er aan die riem rondliep maar vond het uiteindelijk goed dat hij uitgedaagd werd om te spelen. Al ging hij daar niet op in want als je geen idee hebt waar je mee speelt dan speel je niet natuurlijk!

image

We hebben ons afgelopen week weer vermaakt met allerlei spelletjes, oude en nieuwe. We hebben nu ook een snuffelmat en een snuffelbakje (snoepjes verstopt tussen de stroken fleece). De favoriet van beide heren (want meer uitdaging) zijn de grabbelton en het bakje met vakjes. In de grabbelton stop ik wc rollen met doekjes erin gerold (met snoepjes erin) tussen de kapot geknipte wc rollen en ander papier spul. In het bakje met vakjes stop ik in elk vakje een doekje, met snoepjes erin. Elk doekje is anders gevouwen en makelijker / moeilijker te pakken. Deze foto’s en nog veel meer staan in dit fotoalbum.
image

image

We zijn vandaag weer op bezoek geweest in Ermelo omdat we zo’n 2 weken na de diagnose terug moesten voor controle. Akari was 21 kg, zo zwaar is hij nog nooit geweest! Okay, het is maar 1 kg meer dan hij was maar toch. Nog minder voer geven dus! De DA was goed te spreken over Akari’s vooruitgang dus daar was ik blij mee. Hij heeft ook Akari’s achterpoten weer opgemeten en de spiermassa was toegenomen, een teken dat Akari zn achterhand beter gaat gebruiken dus ook dat is goed nieuws. De DA denkt dat het alleen zn meniscus is waar Akari last van heeft, hij hoopt dat Akari volledig hersteld maar alleen de toekomst zal uitwijzen of het een zwakke plek blijft waardoor de kans aanwezig is dat hij een keer geopereerd zal moeten worden, of dat hij er geen last meer van zal krijgen. Wat Akari en ik kunnen gaan doen qua activiteiten zal nog een tijd onzeker blijven. Nu weer metacam meegekregen (nou ja, gekregen…) en als die op is moeten we weer terugkomen (het eerste potje is nog niet leeg). Pas dan gaan we kijken hoe (ervanuit gaande dat de knie dan volledig genezen is) we de belasting weer langzaam moeten gaan opbouwen. Al met al zijn we er nog lang niet maar we gaan de goede kant op. Een geruststelling voor mij is dat ik weet dat wat we nu doen en laten goed is voor Akari. En hoe zwaar het ook is, dat gaan we volhouden. De DA zei dat hij zich realiseerde hoeveel hij van mij vraagt gezien wat voor uitbundig energiebommetje Akari is :-D
Het enige echt moeilijke van het rustig houden van Akari is dat ik helaas geen invloed heb op de omgeving. Iedereen moet en zal Akari aanraken. Dat was ‘vroeger’ al erg vervelend omdat hij steeds beloond wordt door Jan en alleman als hij aan de riem trekt om die aandacht op te eisen. Nu is het niet alleen opvoedkundig van belang dat mensen met hun ehhhh handen van Akari afblijven en hun eigen hond op afstand houden, het gaat om zijn gezondheid!!! En hoe ver ik met Akari ook van het pad af ga om mensen en honden te laten passeren zonder enige (neiging tot) interactie om te voorkomen dat Akari op z’n achterpoten gaat staan of wil gaan springen, dan nog laten mensen hun honden naar Akari toegaan (‘want even snuffelen kan toch geen kwaad… ‘) en / of komen ze hem toch zelf even knuffelen…..  Om moedeloos van te worden! Er is gelukkig ook een klein aantal hondenbezitters die echt rekening houden met ons en die mensen ben ik erg dankbaar. Nog 4 weken te gaan!

Ter afsluiting nog een plaatje van de knie van een hond:
image
1: sulcus (kraakbeensleuf)
2: crista tibia (stukje bot waar de kniepees aan vast zit)
3: fibula (kuitbeen)
4: voorste kruisband
5: achterste kruisband
6: buitenste meniscus
7: binnenste meniscus

Leave a Reply