 |
| Akari – Augustus 2013 (nieuwe foto’s zijn toegevoegd op 9 augustus) |
En alweer een maand voorbij! Wat gaat dat toch snel. Hij is nu 18.10 kg, 1 kilo zwaarder dan een maand geleden (zie de post ‘groei‘ voor een volledig overzicht). Er is ook weer een nieuw fotoalbum gemaakt op picasa om de foto’s van augustus in te zetten (zie de pagina ‘Foto’s Enzo‘ op dit blog voor een overzicht van alle linken naar foto’s en filmpjes of klik rechts op de foto om direct naar dat album te gaan).
De veranderingen aan hem worden steeds subtieler, zijn belevenissen zijn vaker herhalingen dan nieuwe belevenissen, dingen worden routine. Hij begint vocaler te worden, ineens uit zichzelf gaan blaffen thuis bij ‘onraad’ (om vervolgens onzeker aan Brisk bevestiging te vragen of hij het goed gedaan heeft), als hij onzeker is (voornamelijk buiten bij geluiden in het donker zonder zichtbare oorsprong) en bij het (uitnodigen tot) spelen met mij. Hij kan nog steeds onzeker worden buiten bijvoorbeeld als er plotseling iets gebeurt (een hond die vanuit het niets keihard op hem af komt rennen) of als hij een hond tegenkomt die hij niet vertrouwt, dan gaat de staart tussen de benen en wil hij vluchten. Hij loopt regelmatig los maar mede door zijn onzekerheid hou ik de omgeving scherp in de gaten zodat hij aangelijnd is voordat een situatie waar hij van kan schrikken, en zou kunnen vluchten, zich voordoet. Ik lijn hem aan, indien mogelijk natuurlijk, voordat de situatie zich voordoet zodat hij geen linken gaat leggen. Hij heeft gelukkig buiten zelden last van puppykolder, dat scheelt mij weer een hoop hartverzakkingen! Ik heb liever dat hij compleet maf wordt in een gecontroleerde omgeving.
Hij speelt heel veel met andere honden (zie ook foto’s op flickr) en doet zo een hele hoop waardevolle ervaring op. Hij geeft zich helemaal in het spel, heeft een zeer uitgebreid repertoire aan trucs om een hond over te halen om toch vooral met hem te gaan spelen, hoe meer zielen hoe meer vreugd (vooral dames zijn welkom…..), kortom, zo goed als elke dag is een feestje voor hem. We houden natuurlijk de richttijden met lopen en spelen nog steeds scherp in de gaten. Hij mag dan wel ‘volwassen’ lijken qua grootte, hij is nog maar 30 weken oud dus nog volop in de groei ook al wordt dat aan de buitenkant steeds minder goed zichtbaar. Hij mag nog maar 30 a 35 minuten lopen/spelen per wandeling en dat doen we dus ook. Met kleinere/jongere honden kan hij minder goed omgaan, daar is hij iets te onbenullig voor.
Hij is ter lering één keer mee geweest naast de fiets. Eerst liep ik met de fiets, om hem aan de fiets te laten wennen en hem te leren aan die kant van de fiets te blijven waar hij is (lang leve de clicker!), daarna fietsend. Hij vond er niets spannends aan, bleef aan ‘zijn’ kant en wilde graag rennen. Oefening geslaagd! De hele fietstocht is qua afstand niet langer geweest dan zijn kortste wandeling, je moet ergens beginnen! Zo ook met traplopen. Het doel is eerst om hem met zijn achterpoten één tree te laten nemen en da’s nog niet makkelijk voor hem. Buiten op betonnen trappen doet hij dat zonder erbij na te denken maar de trap in huis is anders. Dus voorlopig hoef ik niet bang te zijn dat hij ineens naar boven rent als de deur naar de trap openstaat. En voor diegene die het wil weten: knagen doet hij nog steeds, liefst op een deurpost…. grrrr. Wordt vervolgd!!
