We mogen weer opbouwen en gaan ons best doen om Akari een zo rijk mogelijk leven te geven. Wel vreemd, aan de ene kant is het compleet tegennatuurlijk voor mij om een hond die zichtbaar (ook al is het maar zo nu en dan) iets mankeert ‘vrij’ te laten bewegen en gewoon laten gaan. Aan de andere kant is het een zeer bewuste keus om Akari volledig hond te laten zijn. Achteraf gezien mankeert hij al een jaar iets en, doordat ik van alle kanten ‘gerustgesteld’ werd dat er niets mis is met hem, heb ik Akari die hele tijd volledig hond laten zijn en zijn mankement is niet verergerd gedurende die tijd. Dus. Gevoel & verstand moeten zich bij mij nog even verenigen want ik vindt het nog erg spannend om hem ‘los’ te laten na 9 intensieve weken van rust en continu gefocust te zijn op z’n manier van lopen om te zien of hij verbeterd en ben erg bang dat zijn mankement nu wel verslechterd en dan hangt er wel een operatie boven ons hoofd. Dubbel en lastig en iets waar ik proefondervindelijk weer vertrouwen in moet krijgen dat zn knie niet slechter wordt. Op korte termijn in ieder geval want anders denk ik dat ik me niet kan houden aan de afspraak met mezelf om Akari volledig hond te laten zijn. Erg lastig moet ik zeggen. Ik weet dat hij nooit goed zal lopen en dat hij geen pijnloos leven heeft en dat wij geen onbezorgde toekomst hebben. Ik vindt het nogal een verantwoordelijkheid dat ik zonder te voelen wat hij voelt toch bepaal wat hij wel / niet mag doen. Afijn, we zijn de weg ingeslagen en we zien wel wat er op ons pad komt en hoe ik me erbij voel…

Iedereen die meegeleefd heeft de afgelopen maanden wil ik iig hartelijk bedanken. Het is niet makkelijk geweest, en dat is het nog steeds niet, en de steun & medeleven helpen echt. Speciale bedankjes voor Aad, Suzanne, Lilian & Annemiek die het mogelijk hebben gemaakt dat ik überhaupt met Akari naar de DA in Ermelo kon gaan :-) Nu beginnen met opbouwen!

Op de eerste dag heb ik met Akari geclickerd, gewoon leuke dingen doen zonder enige beperking, dat doen wat er in ons opkomt en waar we zin in hebben. Heerlijk! Verder rustig aan gedaan en natuurlijk lekker bezig zijn met hersenwerkjes. We kregen vandaag de staven puzzel die we besteld hadden dus we hadden nog iets geheel nieuws ook!

Op de tweede dag heb ik alle speeltjes weer uit de kast gehaald en in het mandje gedaan waar alleen nog maar knaag- en voerspeeltjes inzaten de afgelopen 9 weken.. Wat een lol had Akari! Hij wist van gekkigheid niet welke hij moest pakken :-)
‘s middags weer kort geclickerd en de hondjes bezig gehouden met hersenwerkjes. Ook nog even flosje gegooid in de tuin, Akari lijkt zn rustperiode graag achter zich te willen laten want hij is steeds lastiger rustig te houden. Dat bleek begin van de avond ook maar weer: hij mocht even op de bank om te knuffelen maar dat ontaarde meteen in kolder. Brisk wilde ook wel een knuffeltje dus die kwam voor me zitten terwijl Akari van de bank afging… Om vervolgens ‘gewoon’ vanuit stand over de leuning heen te springen en weer op de bank te zitten… Wat een mafkees is het toch! Ik zat nog te twijfelen om even naar het veld te gaan zodat de hondjes hun vriendjes weer konden zien maar als Akari zo gek doet, laat hem dan maar even stoom afblazen op t veld! Dus daar zijn we zo’n 10 min geweest met schooier Briskje die zn snoepjes weer opgehaald heeft bij iedereen en met hitsige Akari die alleen oog had voor het enige volwassen meisje op het veld… Wat een stel! Maar ‘s avonds was het heerlijk rustig in huis…
Op naar morgen waar we de training e-i-n-d-e-l-i-j-k weer leuk mogen maken door zn fleece flos te gebruiken! Leuk leuk leuk.

Op de derde dag mochten we naar de hondentraining. Geen mensen & andere honden meer ontlopen (heeft voor- en nadelen…) en de fleece flos weer bij me! Moet ik er wel aan denken dat ik die mee heb natuurijk… Gelukkig hielp onze juf me eraan herinneren :-) Lekker getraind! De rest van de dag eigenlijk niets gedaan tot de avond, toen zijn we naar het veld gegaan en heeft, nadat we als warming up eerst een stuk gelopen hadden, Akari heerlijk gespeeld. Wat een mafkees is het, hij heeft een vreemde definitie van ‘normaal’… Hij geeft echt alles of niets. Zwart wit, grijs bestaat niet. Voluit of stilstaan. Zo hond zo baas? Nee hoor!

De vierde dag.’ s avonds moest ik weg dus zijn we voor het eerst ‘s ochtends naar het veld geweest. Voorlopig wil ik dat beperken tot één keer per dag en niet te lang. En we hebben de bal aan een touwtje voor het eerst weer meegenomen! Dat vond Akari een prima ontwikkeling. Voor mij was het kiezen tussen 2 kwaden, ehhh 2 pleziertjes moet ik zeggen, namelijk als een dolle dwaas spelen met jongedame Roxy of achter een bal aan rennen. Tja, hij mag volledig hond zijn dus alles mag. Er stond veel wind en het regende zo nu en dan dus ‘s middags binnen maar een klein Hersenwerk parcours uitgezet, ze blijven dat erg leuk vinden! Grabbelton, bakje met vakjes, bakjes in de lucht en emmertjes aan de deurklinken (zie foto hierboven, klik op de foto voor een vergroting). En zoals je op de foto hieronder ziet is het na het hersenwerken heerlijk om even te ontspannen! (klik op de foto voor een vergroting). De dag afgesloten met wat we wel vaker doen: brokjes in de tuin strooien en zoeken maar! Hebben ze vandaag weer genoeg plezier gehad :-)

Dag 5 alweer! Vanochtend na de wandeling nog even naar het veld geweest en daar een bal aan een touwtje gegooid voor Akari. Ik heb bedacht dat 2x per dag kort naar het veld en dat uitbouwen logischer is dan één keer per dag uitbouwen en dan pas de 2e keer erbij te pakken. Vanmiddag naar de DA voor zn 2e vaccinatie van ziekte van Weil en controle van zn hooikoortsklachten. Gaat best goed op het moment gelukkig. De tabletten helpen en ik heb het idee dat het hoogtepunt voorbij is van de pollen waar hij het gevoeligste voor is. Wel weer een zalfje meegekregen, medicijn voor zn rechteroor dit keer want die is toch wel erg gevoelig. En daarna even naar het bos! Hoe lang zijn we daar niet geweest? Zou het echt niet weten. Vanavond naar het veld en dan is dit dagje ook weer voorbij. Dat Akari weer mag spelen maakt dat hij weer eens echt voldaan moe is en dat is erg fijn om te zien.

Woensdag, dag 6, was het wel lekker weer dus konden we ons buiten weer vermaken. Weer een Hersenwerk parcours uitgezet en het geheel een keertje opgenomen op video ipv foto’s gemaakt. Later met Akari nog even geclickerd en geoefend met ‘ringen in een bakje’. Hij legt ze nu al in een bakje dat iets verder van mij erg staat (voor de beeldvorming: in eerste instantie dook Akari met ring in zn bek bovenop mij dus we zijn al een eind gekomen hihi) en ook daar heb ik een filmpje van gemaakt.

Al met al gaat het goed met Akari en zijn lopen wordt niet anders van de activiteiten die we nu weer ondernemen dus ik ben gerustgesteld en we gaan ontspannen verder met opbouwen!

Op vrijdag de 18e kregen we van de DA te horen dat Akari intern oké is. Er is niets uit de ontlasting- en bloedonderzoeken gekomen behalve dat verhoudingen tussen de diverse darmbacteriën een beetje verstoord zijn dus nog maar een kuurtje Probiotica halen voor Akari. Verder geen parasieten, zoutbalans & nieren goed, rode & witte bloedlichaampjes goed. Tot zover de bezoeken aan de dierenartsen voorlopig hoop ik, in ieder geval tot hij 18 mnd oud is en hij gecastreerd gaat worden. Dat zal ik Akari nog maar even niet vertellen… Laat hem nog maar even van de meisjes genieten!

En toen was het alweer donderdag en moet Akari nuchter blijven tot hij onder narcose mocht voor de foto om 16.10u. Geen hersenwerkjes, geen botjes, geen ontbijt, geen beloningsbrokjes tijdens het wandelen.. Akari vindt t allemaal prima, Brisk vindt t te belachelijk voor woorden dat hij de snoepjes die hij echt zeker weten verdient heeft tijdens het wandelen niet krijgt… Maar het is zijn wel lange saaie uren om te wachten tot het tijd is om naar de DA te rijden zo want Akari staat nog op rust natuurlijk dus ander tijdverdrijf is er niet. Hij ging gelukkig prima onder narcose, blijft toch een spannend iets en het is echt niet leuk om je dier zo achter te moeten laten en de behandelkamer te moeten verlaten maar ja, de foto’s moeten nou eenmaal gemaakt worden. 3u later konden we hem weer meenemen ook al was hij toen nog behoorlijk aan het wankelen dus we hebben de auto maar even voorgereden voor onze hoogheid.
 
De foto’s lieten een goede knie en goede heupen zien. Geen artrose en geen OCD in de knie! Opluchting! Oftewel banden & meniscus blijven over maar daar gaan we nu iig niets aan / mee doen. Wel gaat de internist Martine Carrière nog even verder met Akari. Ze hebben uitgebreid over Akari gesproken en een plan opgesteld van dingen die ze stapsgewijs willen uitsluiten dus er is bloed afgenomen wat onderzocht gaat worden en ik had ontlasting meegenomen om te laten onderzoeken. Erg grappig, ontlasting zat in een speciaal daarvoor bestemd buisje maar ik had dat voor de zekerheid ook in zo’n mooi bruin poepzakje met handvatten gedaan. Dus ik zeg tegen de receptioniste dat ik ontlasting moet afgeven en reik haar het zakje aan waarop zij direct achteruit deinst met een vies gezicht! Hahahaha, zij wist natuurlijk niet dat er een dicht buisje met inhoud inzat en dacht een vol poepzakje met ontlasting te krijgen, misschien nog warm ook. Dolkomisch! Ze slaakte een zucht van verlichting toen ik zei dat het zakje gewoon ‘voor het geval dat’ om het buisje zat.
Over een week krijg ik alle onderzoeksuitslagen te horen waarschijnlijk.
 
Waarom intern verder kijken bij Akari? Omdat hij een aantal kleine dingen heeft die net niet kloppen zoals te veel & te vaak ontlasting, te breiig, zn vacht is niet oké, hij heeft snel dorst enz. Hij heeft een hele dikke blaasontsteking gehad & heeft atopie (hooikoorts). Het totaal plaatje klopt niet en als er van binnen (darmen / organen) iets net niet goed is zou dat absoluut zn weerslag kunnen hebben op de kwaliteit van zn banden, pezen & kraakbeen en botstructuur & gewrichten. Ook dat willen we dus uitsluiten voor de zekerheid. Bij mn eigen DA krijg ik geen gehoor (komt wel goed) bij het melden van schijnbaar los van elkaar staande kleine dingetjes maar Carrière heeft gelukkig ook iets van ‘er klopt iets niet en ik wil weten wat’. Vandaar dat het toch meegenomen wordt, de hond in zn geheel wordt onderzocht.
 
Tja, en dan de hamvraag: wat ga ik nu met Akari doen? Een vraag waar ik het antwoord natuurlijk zelf op zou kunnen geven oftewel blijven doen wat we nu doen is het beste… Zijn antwoord was: Rust, rechtlijnig bewegen, aan de lijn houden, geen onverwachte & plotselinge bewegingen & bochten enz enz. Hoe lang dan nog? Ja….
De negen weken hebben niet geholpen. Nee, maar hebben het ook niet slechter gemaakt. Dat klopt. Dus? Pfffff lastig. Rust zou kunnen helpen maar het zou ook helemaal niet kunnen helpen… Strikt rust houden mag, aan de lijn lopen en rechtlijnig bewegen mag, alle andere honden ontwijken enz, maar voor hoelang? Een maand, een jaar, 10 jaar? Ja, de rest van zijn leven rust & rechtlijnig bewegen zal het minst pijnlijk voor hem zijn. Maar ik wil dat hij hond is en geniet van zijn leven. Als ik dan over 3 jaar afscheid van hem met nemen dan is dat zo. Beter dan de komende 12 jaar in een gouden kooitje & aan de riem zonder sociale contacten. Dat vindt ik geen kwalitatief leven voor levenslustig, actief, uitbundig maf Akari. Dat wil ik hem echt niet aandoen. Dus wat is wijsheid? Nou, laat hem dan maar hond zijn zegt de DA.
 
Ik voel me iig opgelucht dat hij niet geopereerd hoeft te worden (dat zou weer allerlei nieuwe onzekerheden brengen) maar zn knie is en blijft niet goed. Voelt een beetje als iemand met ingescheurde enkelbanden door laten voetballen totdat de enkelbanden compleet doorgescheurd zijn en dan gaan we er pas wat aan doen.. Ik voel me er niet prettig bij maar dit is waar we het mee moeten doen. Dus hoe nu verder? Snotje lekker zotje laten zijn, rustig opbouwen en kijken waar of wanneer het schip strand. Nu krijgt hij iig nog even rust ivm het geruk en getrek aan zn poot, daar had hij merkbaar last van na de controle dinsdag, en ivm de narcose van vandaag.
Ik zal het rustig moeten gaan opbouwen, goed naar hem blijven bekijken en keuzes maken.
Hartstikke lastig want waar leg je de grens en wat is acceptabel…. Geen idee, dat moet ik gaan ondervinden en beleven. Mag hij naar de schapen, behendigheid doen, achter ballen aanrennen en spelen met zn vriendjes? Van de DA mag alles. Als we niet kiezen voor rust maar kiezen om hem volledig hond te laten zijn dan zijn er dus ook geen restricties.
 
Ik denk dat ik ervoor kies om er eerst naartoe werken dat Akari in en rond huis weer een ‘normaal’ leven kan gaan leiden qua uitlaten, spelen en fietsen enzo en lekker naar het bos te gaan en hem te leren zwemmen. Als dat (relatief) goed gaat dan kan ik altijd nog besluiten om de piekbelasting op te voeren door naar de schaapjes te gaan en evt behendigheid te gaan doen. Maar dat zijn extraatjes, kwaliteit van leven is elke dag van de week en niet een paar uur in de week.
 
En zn knie dan? Daar is en blijft iets niet goed mee. Heeft het geen toegevoegde waarde om uit te zoeken wat het is, banden of meniscus? Of een second opinion?
Niet nodig denk ik, dat hebben we dinsdag al uitgebreid besproken. Verder onderzoeken of ergens anders opnieuw laten onderzoeken dan komen we uit op het maken van een MRI of een scan. Een kijkoperatie en dan meteen opperen zou dan een betere optie zijn, dan zijn we voordeliger uit en je weet nog beter wat er in die knie te zien is. MRI is echt duur, bijna €600 en als we dan constateren dat het de banden en / of meniscus is dan weten we dat zeker maar dan gaan we nog steeds niet opereren nu. Omdat de revalidatie gedoemd is tot mislukken staat het vóór de operatie al vast dat zijn kwaal door de operatie verergert. En dat kan nooit de bedoeling van opereren zijn! Keiharde feiten waar de DA en ik het 100% over eens zijn. Dus dat hij slechter wordt van een operatie aan banden en / of meniscus staat vast. Of hij nu, zonder operatie en zonder precies te weten wat er beschadigd is, slechter gaat worden staat NIET vast. Deze keus is niet moeilijk. En door uitsluitsel van wat we nu gedaan hebben komen we ook uit op banden en / of meniscus.
Dus verspild geld om, op dit moment, verder onderzoek te doen. En wat doe ik Akari dan aan? Ook hij heeft ff genoeg gehad. We gaan het nu eerst even rustig laten bezinken allemaal en wachten op de uitslagen van de onderzoeken. Brengt dat rust of nog meer onzekerheid en onrust? Time will tell….

Bij de controle vanmiddag is gebleken dat Akari nog steeds last heeft van zijn knie. Het leek mij zelfs dat het onveranderd was vergeleken bij de diagnose stelling. Het lijkt erop dat de metacam zn werk heeft gedaan en dat hij zonder pijnstilling weer terug is bij af oftewel symptoom bestrijding. De rust heeft geen genezing / verbetering gebracht.
Het vervolg traject is dat we donderdagmiddag een foto gaan maken om te kijken of hij OCD heeft of artose. Dan gaat hij geopereerd worden – als dat verbetering zou kunnen geven.
De andere mogelijkheden, één van de banden stuk, gaan we verder niet onderzoeken omdat het onmogelijk is om Akari na zo’n operatie veilig te laten revalideren omdat hij zo’n stuiterbal is. De kwaal is daar nu niet erg genoeg voor om het risico te nemen dat hij zn revalidatie frustreert en er dus nog slechter uitkomt.
Daarom hebben we voor het maken van een röntgenfoto gekozen en niet voor MRI, scan of kijkoperatie.
Als het probleem zn meniscus is dan zal die in het geheel verwijderd moeten worden en ook daar is de kwaal nu nog niet erg genoeg voor, na die operatie zal hij ook beperkter zijn en blijven dan hij nu is.
Wat we nu zeker weten is dat hij minder reageert op pijnprikkels als hij metacam gebruikt en dat de kwaal met rust niet is overgegaan.
Daar staan we nu dus na 9 lange weken…
 
Voor zover ik het nu kan overzien zou de diagnose OCD het gunstigste zijn, dan zou er een kans zijn op verbetering. Maar OCD in de knie staat niet bekend als makkelijk te opereren dus erg blij hoef ik daar ook niet mee te zijn, het zou enkel de minst slechte van alle kwaden zijn. Gezien alle mogelijkheden kan ik er eigenlijk wel van uitgaan dat onze werk – en / of sportcarrière voorbij is. Hopelijk kan hij nog wel hond zijn. Eigenlijk sta ik nu op hetzelfde punt als waar ik ruim 9 weken geleden stond met eenzelfde conclusie als toen hij HD leek te hebben: Akari kan Akari zijn tot hij dat niet meer kan, dus hij blijft alles doen wat een hond doet zolang hij daar plezier in heeft. Met warning up van te voren en cooling down na het spelen. Treibball kunnen we doen en clickeren al zullen we om op het gebied van de trucs beperkt zijn. We gaan fietsen en balans & coördinatie oefeningen doen.
We gaan geen schaapjes meer doen denk ik en we gaan niet aan behendigheid beginnen. En druppels vangen, behalve uit de tuinslang met warm weer, doen we ook niet meer. Erg jammer allemaal…. Ik had zoveel plannen met dit hondje :'(
 
Maar de uiteindelijke beslissing valt donderdag pas. De uitslag van de foto krijgen we meteen.
Voor degenen die nog nooit van OCD gehoord hebben, het is geen obsessive compulsive disorder maar OCD = Osteochondritis dissecans: dit is een aandoening van het kraakbeen in gewrichten en groeischijven (epifysairschijven). De kraakbeenlaagjes van de gewrichten zijn bij deze aandoening minder glad en elastisch. Het kraakbeen en bot kunnen los komen te liggen van het gewrichtsoppervlak. Stukjes kraakbeen kunnen afbreken en het gewricht kan vaak moeizaam gestrekt en gebogen worden. Deze aandoening komt voornamelijk bij jonge honden van grote rassen voor. Symptomen treden op rond een leeftijd van 4 tot 8 maanden. Symptomen: bewegingsproblemen, pijn in schouder- en ellebooggewrichten

Nog ruim een week te gaan en dan is potje metacam #2 leeg! Dat betekend dat ik dan de DA weer mag bellen voor een afspraak. Ik denk dat ik de afspraak iets verder schuif zodat Akari een aantal dagen metacam-loos is zodat we geen valse (hoop) uitslag kunnen krijgen. Ook moet hij binnenkort voor zn entingen maar ik moet eerst navragen of dat wel kan nu hij langdurig aan de metacam zit.
Hij krijgt trouwens al een aantal weken de helft van zijn normale hoeveelheid voer. Ik hoop dat hij rond zijn gewone gewicht zit als we weer bij de DA zijn, 20 kg. De gewoontes zijn voor hem allemaal veel makkelijker te doorbreken dan voor mij. Ik denk na, hij niet. Gaan we ‘s ochtends niet meer naar het veld? Prima. ‘ s middags ook niet meer? Ook goed. Mag ik niet meer op de bank? Zelfs daar heeft hij geen moeite mee (alhoewel hij eergisteren toch ‘ineens’ naast me gekropen was de stiekemerd. Hij kan dat zo ontzettend sneaky doen dat hij er opeens is). Ik kan tegenwoordig mn kopje leegdrinken zonder dat hij overeind springt, klaar voor de druppels. Wij mensen zijn toch erg goed in het zien van problemen en het ‘zielig’ vinden van de hond terwijl hij zich nergens van bewust is en zich gewoon aanpast aan de nieuwe situatie en net zo vrolijk als anders doorgaat met zn leventje. Een hond kan helemaal niets missen. Leerzaam! Hij kan natuurlijk wel iets tekort komen maar daar zijn, in ons geval, de hersenwerkjes dan weer uiterst geschikt voor om dat te voorkomen.

Afgelopen week zijn we in ieder geval heel goed doorgekomen. Het was heerlijk weer en daar hebben we optimaal gebruik van gemaakt door veel buiten in de tuin te zijn. Het grote voordeel daarvan is dat Akari aan het eind van de dag moe en voldaan is zonder dat ik me uit hoef te sloven. We zijn wel blijven hersenwerken natuurlijk want dat heeft hij nodig om zn ei kwijt te kunnen, maar nu lekker buiten. En het accent lag nu op ‘mogen’ in plaats van ‘moeten’ en da’s veel relaxter voor mij. Er is echter wel een nadeel aan het lekkere weer, direct bij de start van het mooie weer vorig weekend zijn bij Akari al zn ‘hooikoorts’ klachten teruggekomen en da’s vervelend voor hem. Hooikoorts heeft hij niet zoals wij dat kunnen hebben maar hij is wel gevoelig voor iets buiten en dat werkt op z’n slijmvliezen dus hij heeft jeuk aan zijn bek, oren en ogen. Dus krabt hij de huid in zn oren en rond zn ogen kapot en krijgt hij nog meer jeuk. ‘Gelukkig’ komen we tegenwoordig met grote regelmaat bij een DA, kunnen ze meteen kijken hoe Akari van zn hooikoorts afkomt… Ja, het is geen hondje zonder gebreken helaas.
 
Snel terug naar de positieve kanten van lekker weer ;-) Het was niet alleen warm maar het was ook droog, lage luchtvochtigheid, dus het gras was snel droog. En ook daar hebben we dankbaar gebruik van gemaakt door de kant en klare hondenpuzzels mee naar buiten te nemen en allemaal in de tuin gezet. Parcours uitgezet en snuffelen maar saampjes! En ik genieten. Nou ja, het is eigenlijk nog best hard werken want zij hebben de puzzels bijna sneller leeg dan dat ik ze weer gevuld heb! Maar na een keer of 3 à 4 zijn de hondjes echt wel voldaan en het is heerlijk om te zien hoe leuk ze bezig zijn.
 

Het mooie weer maakt ook creatief, blijkbaar :-), want ik heb weer 2 nieuwe puzzels bedacht en gemaakt voor Akari! Lang leve de Big Bazar en met grote dank natuurlijk aan iedereen die wc- en keukenpapier rolletjes voor mij gespaard heeft. De eerste is een ‘palmboom’, aan de stam hangen bakjes waar een snoepje inzit en die bakjes moet Akari eraf wippen met zn neus of eraf pakken met zn bekkie. De ‘bladeren’ zorgen voor een hogere moeilijkheidsgraad, die moet hij negeren en hij moet zich niet af laten leiden / – schrikken door het geflapper. Akari trekt zich er niets van aan en zorgt er wel voor dat hij in no time alle snoepjes te pakken heeft.

 
 
 
 
De tweede puzzel is een molen. En zodra die af was heeft Akari hem niet meer uit het oog (lees: bekkie) verloren. Die puzzel vindt hij h-e-l-e-m-a-a-l geweldig! Hij kan er echt geen genoeg van krijgen, echt ontzettend leuk om te zien. GENIETEN! Kijk maar eens naar het filmpje. Dit soort spelletjes is niet aan Brisk besteedt, al blijft hij wel in de buurt de kleine schooier want de snoepjes vliegen m om de oren, zeker als Akari met de molen bezig is, en dat vindt Brisk erg prettig.

Niet zelf gemaakt maar wel zelf bedacht (je ziet een hoop mogelijkheden met allerlei dingen om ze te kunnen gebruiken waar ze niet voor gemaakt zijn als het hersenwerken eenmaal in je bloed zit): een tablethoes! Ideale stof voor de honden om mee te spelen, een soort neopreen. Meegenomen bij Big Bazar, een heerlijk simpel spel voor buiten (of binnen natuurlijk): paar snoepjes in het grote gedeelte, een paar in het kleine en zoeken maar! Akari heeft leren apporteren (beetje) en komt de hoes keurig brengen en legt m in mn hand zodat ik m opnieuw kan vullen. Niet alleen leuk maar ook nog nuttig!
 

We hebben natuurlijk ook nog geclickerd afgelopen week. Het duwen van het autootje (zie foto voorgaande post) doet hij uitstekend, zo goed dat hij in 2x pushen de kamer door is. Akari vindt t helemaal leuk om te doen. En in zn enthousiasme pakt hij m ook nog op, als het autootje bv bij een muur is en niet verder kan, en legt m in mn hand. Niet echt de bedoeling maar reuze grappig om te zien en handig natuurlijk!
Om uitdaging te blijven zoeken zijn we ook begonnen met het ringen spel. Aangezien hij het apporteren nu een beetje beheerst kunnen we nu met dit soort spelletjes gaan beginnen.
 

Het uiteindelijke doel van deze oefening is dat Akari de ringen een voor een om de houder legt, dus zelf de toren van ringen gaat bouwen. Ik ben begonnen met hem één ring te geven in de hoop dat hij die zou aanpakken en in mn hand zou leggen in plaats van beentjes te nemen (zeer reëel risico)…. En hij legde hem in mn hand! Andere ringen er een voor een bij gepakt en, op een paar keer beentjes nemen na, bracht hij ze steeds terug en legde ze in mn hand. Top! Volgende stap, een bakje erbij zodat hij ze in het bakje kan leggen in plaats van in mn hand. Daar zijn we nu mee bezig. Akari vindt t geweldig! Gisteravond heeft hij zich zo ontzettend vol enthousiasme van zijn taak gekweten dat ik t maar kort gehouden heb. Ringen verzamelen op Akari ‘s geheel eigen wijze gaat zo: Hij moest ringen verzamelen voor t ringen spel… Duik op ring, pak al glijdend ring, duik vervolgens met ring in bek op baas, leg ring in hand en op naar de volgende… Hilarisch! Knettergek is hij. Ik heb het niet lang gedaan dus, leek me niet goed voor zijn knie, maar Snotje heeft plezier gehad… Hier een kort (en donker) filmpje van hoe hij terug naar zn plaats gaat aan het eind van de clicker sessie (waar hij rustiger was dan aan het begin, kan je nagaan hoe hij eerder terug op z’n plek ging …). Dit was het weer voor deze week! Dankzij de zon gaan we vol goede moed beginnen aan de volgende week.

En alweer een week voorbij! En hoe gaat het ondertussen met meneertje Akari? Lastige vraag. Het was al lastig om te zien dat hij überhaupt iets mankeerde en ik vindt t nog moeilijker om te zien of het beter gaat met hem. Op de meeste dagen denk ik van wel maar soms zie ik toch dat huppeltje nog en dan denk ik ‘zal het ooit overgaan?’… Maar we doen ons best en meer kunnen we simpelweg niet doen. Over iets meer dan 2 weken kunnen we een nieuwe afspraak maken bij de DA om te kijken of we mogen opbouwen. Opbouwen zal ook lastig worden omdat het zo lastig te zien is of hij zn poot ontlast, dat hij pijn heeft heeft hij sowieso nog nooit laten zien dus da’s geen maatstaf.

We hebben ook weer een nieuw spel gemaakt afgelopen week! Een oud cd rek, dat nog nooit als zodanig dienst heeft gedaan, is omgetoverd tot hondenpuzzel. Ik ben begonnen met Akari 1 kartonnetje aan te bieden totdat hij t met zn bek pakte ipv met zn poot erop te rammen. Daarna één kartonnetje in het rek en hem die daaruit laten halen totdat hij ook dat alleen met zn bek deed ipv met zn poot. Daarna steeds één kartonnetje met snoepje erop erbij en soms één zonder snoepje dat hij er twee moest pakken voordat hij zn beloning krijgt. Dit gaan we verder uitbouwen totdat alle kartonnetjes erin kunnen en de voorkant helemaal dicht gemaakt kan worden. Met deze puzzel kunnen we nog ff vooruit!
 
 

Bij zooplus waren de denkspellen in de aanbieding (dank voor deze tip Hanneke) dus heb toch maar besloten om het mezelf iets makelijker te maken en heb de (vlnr) Kong Wobbler, snackbal en bionic stuffer aangeschaft. Is niet echt hersenwerk maar ze moeten wel moeite doen om een brokje te pakken te krijgen dus ze zijn lekker bezig. En ik hoef er alleen snoepjes in te stoppen! Goed geregeld hihi
Meteen maar een dummy erbij gedaan, die is een heel stuk zachter dan het apporteerblok als die op mn voeten valt! Kunnen we weer ff verder zonder blauwe tenen…
 
 
Verder zijn we met clickeren begonnen aan het duwen van een autootje. Met zn poot erop rammen en dat hele ding in zn bek nemen heeft de voorkeur maar tussendoor duwt hij het autootje keurig met zijn neus dus we gaan vooruit. Verder hebben we deze week een begin gemaakt met cirkeltraining. Het doel van cirkelentraining is dat de hond zijn baas heel goed in gaten gaat houden, dat hij zonder commando’s in dezelfde richting loopt als de baas, in hetzelfde tempo. De hond loopt buiten de cirkel en de baas in de cirkel, eerst aan de rand en steeds verder naar het midden van de cirkel dus verder van de hond af. Uiteindelijk kan je dan een andere richting uit gaan lopen, van tempo wisselen of stil blijven staan zonder het de hond te verbaal te vertellen, omdat de hond geleerd heeft om de baas goed in de gaten te houden. In het looppad van de hond zou je tzt attributen neer kunnen zetten zoals cavaletti. Ik hoop hiermee te bereiken dat Akari zich meer op mij gaat focussen dan op afleidingen van buitenaf.

Al met al is het goed te doen om Akari lekker bezig te laten zijn in zn rustperiode, er zijn dingen zat die hij kan doen, die hij leuk vindt om te doen en die hem nog moe maar voldaan maken ook. Ik hoef het alleen maar ff te bedenken allemaal en het met hem te doen :-) Hopelijk heeft iemand anders wiens hond ff op rust staat iets aan dit bezigheidstherapie-blog. Al is het alleen maar om een winterstop door te komen!
En doe ik een dagje te weinig met hem, ach, dan heeft hij weer een goede reden om iets te slopen…
 

Alweer een week voorbij! We zijn nu op de helft van de rustperiode want we zijn vandaag aan het 2e potje metacam begonnen. Als dit potje leeg is (nee ik giet het niet door de gootsteen om het eerder leeg te hebben) dan moeten we weer terug naar Ermelo. Over drie en een halve week dus.
Akari vindt het maar niks dat hij geen sociale contacten mag hebben en niet mag rennen en spelen. Als we dan zondags op de hondenclub zijn voor de training wil hij naar alles en iedereen toe, vooral naar zn beste vriendje Sam want die traint op hetzelfde uur als wij, en is hij niet te houden. Stuiter stuiter stuiter! Trainen op de club doen we nog wel omdat dat op zachte ondergrond is en hij theoretisch beheerst en rechtlijnig beweegt. Sommige dingen doen we niet of aangepast.

 
 
In de tuin of buiten op ‘ons’ veld zet ik ook wel eens een spoortje uit voor hem om te speuren of ik gooi snoepjes in het gras zodat hij kan zoeken. Clickeren doen we ook maar daarin zijn we toch aardig beperkt door alle bewegingen die hij niet mag maken. Dus oefenen we het apporteren om de paar dagen even. Dat vindt hij leuk en ik ook…. Als ik het blok niet zo vaak op mn tenen zou krijgen! AUWWW! Werkschoenen met stalen neus zou verplicht moeten zijn bij deze oefening… ‘click’ betekend ‘laat direct blok los want krijg snoepje’…. Dus ik heb al menig keer met mn kiezen op elkaar van de pijn van het blok vol op mn tenen krijgend vrolijk ‘goed gedaan’ gezegt…

Akari vindt de hersenwerkjes gelukkig geweldig om te doen dus op die manier is het nog enigzins mogelijk om in zijn mentale behoefte te voorzien. Elke dag drie kwartier tot een uur hersenwerken put hem voldoende uit. Vooral nieuwe spellen zijn energie-slurpers dus eerst moet ik hersenwerken! Deze week prima geslaagd want we hebben er weer 2 spellen bij. Dinsdag de eerste: De bedoeling van dit spel is dat hij met zijn neus de bekers uit de accessoirehanger wipt die boven zijn hoofd hangt en dan vallen de brokjes eruit. De bekers hangen aan een touwtje dus vallen niet op de grond. Omdat dit spel Akari redelijk makelijk afgaat zijn we vandaag doorgegaan naar fase 2: ik heb ‘doekjes met snoepjes erin’ in de bekers gestopt ipv losse snoepjes. Hij kijkt nu nogal beteuterd als hij er een beker uit gewipt heeft en hij hoort dan geen snoepje op de grond vallen… Erg grappig. Maar dan kijkt hij in de beker (is soms makkelijker gezegd dan gedaan want ze kunnen flink hard ronddraaien) en trekt het doekje eruit! Top!

Vandaag weer een nieuw spel gemaakt: Touwtje gemaakt aan het klepje van de bovenkant van een doosje, snoepje erin, klepje dicht. Doosjes opgehangen aan de tentakels van dat ding waar normaal een buitenplant aan hangt. Eerst alleen een snoepje in de doosjes (trek aan touwtje, klepje gaat open, snoepje valt eruit), later stop ik er bv een ‘doekje met een snoepje erin’ in en andere dingen die ik kan bedenken zodat hij er na het opentrekken van het klepje er echt iets moet uithalen ipv dat het eruit valt. Ik kan de doosjes ook horizontaal ergens neerleggen ipv ophangen. Of de doosjes gebruiken zonder dat ze ergens aan vastzitten of in de grabbelton stoppen voor het stofzuigen. Multifunctioneel dus, super!
Op naar nog meer inspiratie en creativiteit… Reageer vooral op deze post als je een idee hebt of zelf al eens een spel gemaakt hebt, tips zijn welkom en het gezegde ‘beter goed gejat dan slecht bedacht’ gaat ook hier op dus gebruik mijn spel(ideeën) zelf ook als je ze leuk vindt!

En weer een week voorbij!

Meneertje Akari vindt het bedenken van hersenwerkjes zelf ook wel leuk. Ik vindt dat minder leuk, ook al moet ik er stiekem wel om lachen, maar ze zijn niet allemaal even goed voor zijn knie… Bij het uit krijgen van mn slof bijvoorbeeld kan hij zich in behoorlijk vreemde bochten wringen. En het mandje waar tegenwoordig bijna geen speelgoed meer inzit (veel is tijdelijk opgeborgen) is zelf ook woest aantrekkelijk! Om van de rest van alle terugkerende puppyfratsen maar niet te spreken.. De meest onmogelijke dingen pakt / jat hij en neemt vervolgens beentjes.. Hij denkt dat voor de dingen die hij ‘vroeger’ niet mocht maar een tijdelijk verbod gold. En dat verbod is dus nu niet meer van toepassing.. Wel dus Akari!

De allergrootste breinbreker is echter een Franse Bulldog. Akari had die nog nooit van dichtbij gezien en wist echt niet wat hij zag! Hij is ruim 10 minuten op onderzoek geweest, heeft geprobeerd het ‘ding’ van alle kanten te bekijken (was niet makkelijk want de alien draaide mee), snuffelen, pootje voorzichtig ernaartoe, pootje erop, kijken van afstand, iets dichterbij, even nadenken op afstand… Hij heeft nog steeds geen idee wat er aan die riem rondliep maar vond het uiteindelijk goed dat hij uitgedaagd werd om te spelen. Al ging hij daar niet op in want als je geen idee hebt waar je mee speelt dan speel je niet natuurlijk!

We hebben ons afgelopen week weer vermaakt met allerlei spelletjes, oude en nieuwe. We hebben nu ook een snuffelmat en een snuffelbakje (snoepjes verstopt tussen de stroken fleece). De favoriet van beide heren (want meer uitdaging) zijn de grabbelton en het bakje met vakjes. In de grabbelton stop ik wc rollen met doekjes erin gerold (met snoepjes erin) tussen de kapot geknipte wc rollen en ander papier spul. In het bakje met vakjes stop ik in elk vakje een doekje, met snoepjes erin. Elk doekje is anders gevouwen en makelijker / moeilijker te pakken. Deze foto’s en nog veel meer staan in dit fotoalbum.

We zijn vandaag weer op bezoek geweest in Ermelo omdat we zo’n 2 weken na de diagnose terug moesten voor controle. Akari was 21 kg, zo zwaar is hij nog nooit geweest! Okay, het is maar 1 kg meer dan hij was maar toch. Nog minder voer geven dus! De DA was goed te spreken over Akari’s vooruitgang dus daar was ik blij mee. Hij heeft ook Akari’s achterpoten weer opgemeten en de spiermassa was toegenomen, een teken dat Akari zn achterhand beter gaat gebruiken dus ook dat is goed nieuws. De DA denkt dat het alleen zn meniscus is waar Akari last van heeft, hij hoopt dat Akari volledig hersteld maar alleen de toekomst zal uitwijzen of het een zwakke plek blijft waardoor de kans aanwezig is dat hij een keer geopereerd zal moeten worden, of dat hij er geen last meer van zal krijgen. Wat Akari en ik kunnen gaan doen qua activiteiten zal nog een tijd onzeker blijven. Nu weer metacam meegekregen (nou ja, gekregen…) en als die op is moeten we weer terugkomen (het eerste potje is nog niet leeg). Pas dan gaan we kijken hoe (ervanuit gaande dat de knie dan volledig genezen is) we de belasting weer langzaam moeten gaan opbouwen. Al met al zijn we er nog lang niet maar we gaan de goede kant op. Een geruststelling voor mij is dat ik weet dat wat we nu doen en laten goed is voor Akari. En hoe zwaar het ook is, dat gaan we volhouden. De DA zei dat hij zich realiseerde hoeveel hij van mij vraagt gezien wat voor uitbundig energiebommetje Akari is :-D
Het enige echt moeilijke van het rustig houden van Akari is dat ik helaas geen invloed heb op de omgeving. Iedereen moet en zal Akari aanraken. Dat was ‘vroeger’ al erg vervelend omdat hij steeds beloond wordt door Jan en alleman als hij aan de riem trekt om die aandacht op te eisen. Nu is het niet alleen opvoedkundig van belang dat mensen met hun ehhhh handen van Akari afblijven en hun eigen hond op afstand houden, het gaat om zijn gezondheid!!! En hoe ver ik met Akari ook van het pad af ga om mensen en honden te laten passeren zonder enige (neiging tot) interactie om te voorkomen dat Akari op z’n achterpoten gaat staan of wil gaan springen, dan nog laten mensen hun honden naar Akari toegaan (‘want even snuffelen kan toch geen kwaad… ‘) en / of komen ze hem toch zelf even knuffelen…..  Om moedeloos van te worden! Er is gelukkig ook een klein aantal hondenbezitters die echt rekening houden met ons en die mensen ben ik erg dankbaar. Nog 4 weken te gaan!

Ter afsluiting nog een plaatje van de knie van een hond:

1: sulcus (kraakbeensleuf)
2: crista tibia (stukje bot waar de kniepees aan vast zit)
3: fibula (kuitbeen)
4: voorste kruisband
5: achterste kruisband
6: buitenste meniscus
7: binnenste meniscus